گفتگو با راضیه: عشق به هنر و باور رسیدن به هدف

من راضیه عیوضی؛ ۳۴ساله هستم، دیپلم ریاضی دارم، ساکن شهریار هستم و سرپرست خانوار هستم.

من از طریق آگهی تلگرام با موسسه ایلیا آشنا شدم، برای ثبت نام دوره دیجیتال مارکتینگ به موسسه ایلیا آمدم اما ظرفیت پر شده بود. تقدیر برایم جور دیگری رقم زد و متوجه شدم که دوره ی ملیله و ترمه نیز برگزار می­کنند، با خوشحالی ثبت نام کردم و در دل گفتم: به به با چه دنیایی آشنا شدم! اولین بار با هنر ملیله و ترمه در شبکه ۵، زمانی که نوجوان بودم آشنا شدم، به این هنر علاقه مند شدم،  اوایل سال ۱۳۸۰ بود و به گوشی و اینترنت دسترسی نداشتم و از لحاظ اجتماعی نیز دخترهای همسن من، آزادی کافی برای شرکت در کلاس های مورد علاقه شان را نداشتند. در آن دوران زمینه اش نبود که به دنبال کار مورد علاقه ام بروم، اما حالا حاضر نبودم این فرصت را از دست بدهم.

ساکن شهریار هستم و برای شرکت در کلاس­ ها مجبور بودم ساعت پنج و نیم صبح در تاریکی هوا از خانه بیرون بزنم تا به موقع به سرویس برسم. تنها یک دلیل می توانست این وقت صبح مرا از خواب بیدار کند علاقه ام به هنری که بی نهایت دوستش دارم.

همزمان که در دوره مبتدی ملیله و ترمه شرکت می­کردم، مادرم به رحمت خدا رفت و بسیار بی­ انگیزه شده بودم، با اصرار مربی و دوستان هم دوره ­ای ام به کلاس ها برگشتم و ادامه دادم.

اوایل یادگیری ملیله و ترمه، چون سفارشی نداشتم بی انگیزه شده بودم و از طرفی هم قیمت پارچه ها و مواد سرمه دوزی گران بود و دستم خالی بود. مرگ مادرم بیشترین تاثیر را داشت حالا او نبود و من سرپرست خانوار شده بودم و مسئولیت هایم بیشتر شده بود.

هرچه که جلوتر می­رفتیم، بیشتر غرق کار می شدیم و موسسه ایلیا سفارشاتی را برایمان جذب کرد و انگیزه و انرژی ما بیشتر می­شد. درآمد حاصل از سفارشات زیاد نبود اما چون در اوایل کار بودیم برایمان بسیار شیرین بود و حس خوبی داشتیم. با شروع کرونا و کساد شدن بسیاری از کسب و کارها، ما همچنان سفارشات اندکی داشتیم که گروهی انجام می دادیم و من سفارشات تکی نیز داشتم، اینکه در این شرایط درآمد داشتیم خودش بسیار انگیزه ­دهنده بود.

سنجاق سینه قلب

در اوایل کرونا نمونه کارهای زیادی تولید می­کردم تا بتوانم کارم را گسترش بدهم. با جرئت می توانم بگویم که گذر زمان و خستگی را حس نمی کردم، حالا که در این کار جا افتاده تر شده ام  و به قولی افتادم توی کار، سفارشات شخصی می­گیرم که هر روز شیرینی­ اش برایم بیشتر می­شود. من هنوز به درآمد مورد انتظارم نرسیده ام و گاهی به خودم میگویم که این درآمد کم است و کفاف نمیدهد، تاکی میخواهی در این کار باقی بمانی و دوام بیاوری! اما چیزی از اعماق وجودم می گوید که در این کار موفق میشوی، تحمل کن! تو به بهترین جاها میرسی. این احساس همیشه مانعم می شود که هنرم را رها کنم. سرمه دوزی فقط برای من کار نیست بلکه عشق است.

قبلا خیاطی می کردم به خیاطی علاقه زیادی نداشتم مخصوصا وقتی سری کاری انجام می دادم، در فکر کار آفرینی بودم، همیشه دوست داشتم برای خودم کسب و کاری داشته باشم. در حوزه های زیادی کار کردم. خیاطی، آرایشگری، فروش لباس و … اما به هیچ کدام علاقه نداشتم و برای امرار معاش کار میکردم. خیلی خسته و ناامید بودم ازینکه در شغل­ هایی کار می­کنم که هیچ علاقه ­ای ندارم و برایم کسل ­کننده هستند. دوست داشتم در حوزه­ ی مورد علاقه ­ام کار کنم، از هنر مورد علاقه ام به درآمد برسم حتی اگر ناچیز باشد. درآمد حاصل از این شغل ها بیشتر از درآمد اکنون من از سرمه دوزی است اما من دوست دارم که کار برای خودم باشد و با هنر خودم درآمد زیادی کسب کنم تا اینکه بخواهم بخاطر پول، کاری را به اجبار انجام دهم. می توانم بگویم من با هنر حالم خوب است، از هنر انرژی می گیرم. من عاشق هنر و کارهای دستی هستم.

به آموزش علاقه دارم، دوست دارم هنرجو داشته باشم و آموزش بدهم. گاهی سفارشات زیاد می شوند و خودم نمی­رسم که انجام بدهم. باید از زمان خواب و خوراکم بزنم تا کار را به موقع به مشتری تحویل دهم. اگر ببینم کسی واقعا به حوزه سرمه دوزی علاقه دارد و با تمام وجودش می­خواهد که این هنر را یاد بگیرد، من حاضرم با کمترین هزینه به او آموزش بدهم تا در این حوزه حرفی برای گفتن داشته باشد. من خودم سرپرست خانوار هستم و شرایط بانوان سرپرست خانوار را درک میکنم و دوست دارم به توانمندی بانوان سرپرست خانوار کمک کنم.

در حال حاضر تلاش میکنم تا با چند تا از همه دوره ای هایم که فعال­ تر هستند یک تیم تشکیل دهیم.

استادم ، همیشه برایم الگو هستند و دوست دارم نسخه ای دیگر از ایشان باشم. من در استادم توانایی هایی را دیدم که دوست داشتم همیشه داشته باشم. مانند ذهنی پویا وخلاق، تولید نمونه کارهای با کیفیت، نداشتن مانع ذهنی و اعتقاد به اینکه هیچ کاری نشدنی نیست.

برنامه ام برای آینده ام این است که سرمه دوزی مرزی نداشته باشد، تمام نمونه کارهایمان را بتوانیم به تمام نقاط جهان صادر کنیم، هر جایی که حتی یک فرد هم عاشق هنر است، این عشق به دستش برسد.

یکی از رویاهایم این است که بتوانم به کشور خودم افغانستان صادرات داشته باشم و این هنر را گسترش بدهم اما با وضعیت کنونی وطنم بازهم من امیدوارم که آرامش به وطنم بازگردد. من معتقدم که اگر بانوانی قوی و توانمند داشته باشیم وطنی آباد خواهیم داشت پس هرکدام ما موظف هستیم که توانمند شویم.

از زمانی که وارد موسسه ایلیا شدم، همه ی اطرافیانم که بیشتر با من در ارتباط بوده اند اعتراف کرده اند که تغییرات بسیار مثبتی در من رخ داده است. می گویند که در مواجهه با مشکلات، واکنش من تغییر کرده است و حالا وقتی به مشکلی برمیخورم، انتخاب میکنم که از چه راهی آن را حل کنم. هم چنین بستری فراهم شد تا بتوانم با اساتید حوزه فعالیتم تعامل داشته باشم و موفقیت هایشان را ببینم و از آنها انگیزه بگیرم.

من باور دارم که در این حوزه به قله میرسم چون دارم با علاقه و عشق کار میکنم و همت رسیدن به قله را در خود میبینم. در این راه سختی های زیادی را تحمل کردم و میدانم در آینده بازهم سختی هایی در مسیر وجود دارد، اما همیشه یک نور امیدی هست که به من می گوید یک قدم دیگر مانده، تو به موفقیت نزدیک شده ای!